Odruch Babińskiego to jeden z najważniejszych skórnych odruchów neurologicznych. Odruch ten można zaobserwować na stopie dziecka i występuje on u noworodków od urodzenia do wieku około 12 - 18 m-cy. Po pierwszym /drugim roku życia zostaje on zastąpiony przez odruch podeszwowy, występujący u starszych dzieci i dorosłych osób. Odruch Babińskiego jest naturalną reakcją ciała, wynikającą z niedojrzałości układu nerwowego u niemowlaków.
Jak sprawdzić poprawny odruch źreniczny?
Odruch Babińskiego można wywołać przesuwając np. paznokciem po podeszwie stopy dziecka od pięty do palców. Po takiej stymulacji duży palec u nogi dziecka odegnie się do góry, a pozostałe palce rozsuną się na zewnątrz. Odruch podeszwowy jest odmienny - po podrażnieniu podeszwy stopy u osób dorosłych - palce podkurczają się zamiast wyginać do góry jak u niemowląt.
Jak stymulować ten odruch?
Odruch Babińskiego umożliwia dziecku przyczepność stóp do podłoża potrzebną w nauce pełzania. Gdy paluch się podnosi, a pozostałe palce rozsuwają na zewnątrz, dziecku łatwiej jest odepchnąć się od podłoża i przesunąć do przodu. Już noworodki położone tuż po porodzie na brzuchu matki, dzięki możliwości odpychania stopami są w stanie przemieścić się do przodu do piersi matki.
Odruch ten zanika z czasem, gdy dziecko zaczyna chodzić. Podeszwy stóp mają wiele receptorów - ich masowanie np. piłeczkami sensorycznymi, dotykanie różnymi fakturami sprzyja rozwojowi stopy i układu nerwowego, rozwija czucie u dziecka co ma znaczenie w późniejszych okresie, gdy dziecko stawia pierwsze kroki i zaczyna chodzić. Warto wtedy pozwolić dziecku na bieganie boso po trawie, korze i różnych podłożach, lub w domu - po specjalnych matach sensorycznych.
Odruchy są sygnałami o prawidłowym rozwoju dziecka. Są sprawdzane na wizytach kontrolnych u lekarzy, a my obserwując dziecko na co dzień możemy sprawdzać ich obecność. Gdy odruchy nie występują lub nie zanikają po określonym czasie może to być sygnałem dysfunkcji układu neurologicznego.